พอได้อ่านก็รู้สึกพอใจมากๆ แน่นอนว่ามันไม่ได้เลิศเลอจนหยุดอ่านไม่ได้ แต่ก็รู้สึกสนุกดี นางเอกเองก็ไม่ได้ซู

ขณะเดียวกัน หลิวเหยี่ยน บุตรหลางหยาอ๋อง (อีกเมืองหนึ่ง) อดีตคู่หมั้นเสี่ยวเฉียว ยกกองทัพมาวางแผนจะระเบิดคลองถล่มเมือง และชิงตัวเสี่ยวเฉียวกลับ แต่เสี่ยวเฉียวแอบไปทำลายกำมะถันตัวจุดระเบิดคลองจนเสียหาย ป้องกันคลองและชาวเมืองไว้ได้ พร้อมยกตราประทับเมืองผานอี้ ใช้เป็นสินเดิมยกให้เว่ยเซ่า เพื่อป้องกันไม่ให้เขาตีเยียนโจว

รู้สึกอ่านได้เรื่อยๆ ไม่หวือหวา เน้นความสัมพันธ์พระ-นางที่ค่อยๆพัฒนา

Misplaced your password? Remember to enter your username or electronic mail handle. You will receive a link to create a new password by way of e mail.

สงครามการค้าไม่จบ จีนขึ้นภาษีพลาสติกจากสหรัฐฯ ยุโรป ญี่ปุ่น

แม้ชื่อตัวละครจะเยอะจะแยะชวนงง เฉพาะพระเอกก็มีหลายชื่อมากกก แต่ก็ไม่เหลือบ่ากว่าแรงจนเกินไป~อ่านได้!

งานแต่งคือเว่อมาก ดูชุดคือรู้เลยว่าแพง สมกับเป็นเจ้าสาวแต่งเข้าแคว้นเวยอ่ะ เอาจริงๆ แค่เปิดเรื่องดูก็คุ้มละ องค์ประกอบ ฉากเอย ชุดต่างๆ งานแน่นจัด source นึกว่าครองราชย์แถมแต่งตั้งเมียเป็นฮองเฮา อลังเว่อ

เนื้อเรื่องสนุก ทั้งเรื่องรัก ทั้งการต่อกรกับแม่สามี และการต่อกรในสงครามชิงอำนาจ อ่านแล้วหยุดไม่อยู่จนอดหลับอดนอน พระเอกโดนคนอื่นแซวว่ารักษาตัวไม่ยุ่งเกี่ยวกับอิสตรีประหนึ่งพระ ที่ไหนได้.

บทพระเอกจับฉลากได้มาเฉยๆ จริงๆแล้ว เว่ยโหวเป็นตัวร้าย ที่กลายเป็นเว่ยโบ้

..พอตบะแตกแล้วหื่นมากจ้า สงสารนางเอกมาก พระเอกเอะอะก็ลากขึ้นเตียง และก็สงสารพระเอกที่โดนขัดจังหวะเรื่องบนเตียงบ่อย (ฮ่า...) แถมมีอะไรกับนางเอกครั้งแรกยังหลั่งเร็วจนเสียหน้าอีก เรื่องแรกเลยนะเนี่ยที่เจอพระเอกเป็นแบบนี้ ฮ่าๆๆ

เรื่องนี้ดราม่าหนักหน่อย เนื้อหาค่อนข้างกดดัน แต่พระเอกไม่ได้แค้นจนทำร้ายร่างกายนางเอก ตอนแรกก็อยู่กันแบบมันเป็นหน้าที่ นางเอกต้องพยายามไม่ให้พระเอกไม่พอใจเพื่อเชื่อมสัมพันธ์ ส่วนพระเอกแค่แต่งเพราะย่าสั่งมาเลยไม่ค่อยสนใจ แรกๆก็จะหน่วงๆแต่ก็เข้าใจได้ ตระกูลที่ทำให้ตัวเองต้องแบกศพพ่อกับพี่ชายตัวเองกลับบ้านคงให้ไปทำดีด้วยทันทีไม่ไหว

แต่เหตุใดเมื่อวันเวลาผ่านพ้นไป ท่า���ีโอนอ่อนผ่อนตามของนางกลับไปขัดลูกกะตาท่านโหวเสียได้

แต่เหตุใดเมื่อวันเวลาผ่านพ้นไป ท่าทีโอนอ่อนผ่อนตามของนางกลับไปขัดลูกกะตาท่านโหวเสียได้

ถึงจะเป็นนิยายรัก แต่ก็แฝงข้อคิด ไม่ใช่ได้แต่ความหวาน ความสนุกอย่างเดียว